مدیریت آکنه ولگاریس:

درمان آکنه ولگاریس:

از آنجایی که طبق تحقیقات انجام شده آکنه های ولگاریس نوعی بیماری می باشند که تاثیرمستقیمی بر رشد روانی و اجتماعی اشخاص دارند، درمان و مدیریت این دسته از ضایعات پوستی از اهمیت بیشتری برخوردار است.

مدیریت آکنه ولگاریس به معنای انتخاب روش مناسب درمان با کمک پزشک متخصص، پیگیری جلسات معاینه، ثبت نتایج بدست آمده و مشاهده ی دقیق تاثیرات روش درمان بر آکنه های پوستی و تشخیص عوارض پوستی ناشی از مصرف دارو یا استفاده از روش های کیلینیکی در اولین فرصت ممکن است.

این دسته از کومدون های باز و بسته، کیست و پاپول ها در سه درجه بندی تقسیم می شوند که علت یابی در راس اقدامات لازم برای درمان آن ها قرار می گیرد و بنابراین پس از مراجعه به پزشک متخصص در ابتدا باید علت بروز آکنه ها را تشخیص دهید.

اگر آکنه های ولگاریس با پرمویی، بی نظمی دوران قاعدگی، آلوپسی یا ریزش مو و ناباروری در شما همراه است احتمالا پزشک متخصص برای شما آزمایش های مربوط به غدد درون ریز یا سایر آزمایش های لازم را تجویز می کند.

داروهای موضعی:

پس از تشخیص علت این عارضه و درمان موازی مشکل اصلی درکنار درمان آکنه های ولگاریس، احتمالا چندین داروی موضعی و خوراکی بصورت همزمان برای شما تجویز می شوند که مصرف منظم آن ها بر نتیجه ی نهایی بسیار مؤثر است.

داروهای موضعی برای ضدعفونی کردن و کاهش تولید سبوم اضافی پوست بسیار مؤثر بوده و از انسداد فولیکولار و تکثیر باکتری P. acnes و التهاب پوست جلوگیری می کنند.

سایر داروهای موضعی مانند رتینوئیدها، اریترومایسین، محصولات ترکیبی، پراکسیدبنزوئیل، شوینده های اسیدسالیسیلیک و... نیز متناسب با تشخیص پزشک ممکن است تجویز شوند که توصیه می شود از مصرف خودسرانه ی آن ها بپرهیزید.

اگر آکنه های خفیف دارید خوشبختانه با داروهای موضعی به راحتی در اغلب مواقع به نتیجه ی دلخواه می رسید اما آکنه های متوسط و شدید به داروهای سیستمیک و خوراکی نیاز دارند.

داروهای خوراکی:

داروهای هورمونی، آنتی بیوتیک ها و ایزوترتینوئین از جمله مهم ترین داروهای سیستمیک قابل استفاده می باشند که البته گاها از آنتی بیوتیک های موضعی و بنزوئیل پراکسید موضعی در کنار یکدیگر برای آکنه های غیرخفیف نیز استفاده می شود.

تقریبا همه ی ما با راکوتان (ایزوترتینوئین) برای کنترل و مدیریت آکنه های پوستی آشنا هستیم. این دارو تقریبا تمامی مکانیسم های ایجاد کننده ی آکنه را تحت تاثیر خود قرار می دهد.

کاهش تولید سبوم (ماده روغنی طبیعی سطح پوست) تا 70 درصد، کاهش تاثیرگذاری باکتری های سطح پوست و کنترل التهاب از جمله فواید این داروی سیستمیک و بسیار قوی می باشد.

معمولا در صورت عدم جوابدهی آنتی بیوتیک و داروهای هورمونی طی 4 ماه ایزوترتینوئین تجویز می شود که برخلاف تصور عموم مردم عوارض این دارو بسیار جدی بوده و لزومی ندارد هنگام مراجعه به پزشک متخصص بر تجویز راکوتان اصرار کنید.

واکنش های شدید پوستی، مشکلات خونی و کبدی، خشکی چشم و لب و درماتیت از جمله عوارض این داروی فوق العاده موثر می باشد.

روش های جایگزین:

هرچند به نظر می رسد که درمان های گیاهی مانند روغن درخت چای بسیار کارآمد است اما اطلاعات زیادی در رابطه با عملکرد موفق این دسته از مواد طبیعی وجود ندارد.

همچنین بروز آکنه های ولگاریس ارتباطی به عدم رعایت بهداشت پوست نداشته و به همین دلیل لزومی ندارد پوست خود را هرچند ساعت یکبار بشویید زیرا ممکن است پوست تحریک شده و بیشتر صدمه ببیند و از طرفی دیگر متاسفانه بعضی افراد از اسکراب های خشن برای از بین بردن جوش های خود و پاکسازی پوست استفاده می کنند که بدلیل پارگی فولیکولار ضایعات پوستی بدتر می شوند.

توصیه می شود پوست خود را تنها دو بار در روز با شوینده ی تخصصی و آب ولرم بشویید. (استفاده از صابون های ضدباکتری بخصوص آن هایی که حاوی بنزوئیل پراکسید هستند نیز گزینه ی مناسبی می باشد)

منابع:

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3080563/

PubMed] [Google Scholar]

CMAJ. 2011 Apr 19; 183(7): E430–E435.

doi: 10.1503/cmaj.090374

PMCID: PMC3080563

PMID: 21398228

Management of acne

John Kraft, MD and Anatoli Freiman, MD

Author information Copyright and License information Disclaimer